مغایرت استانداردهای حسابداری با قوانین مالیاتی

بر اساس استانداردهای حسابداری با وقوع یک رویداد مهم بعد از تاریخ ترازنامه ، تعدیلاتی باید صورت گیرد که این مهم در مقررات مالیاتی در نظر گرفته نشده است.
در استانداردهای حسابداری معاملات به دو گروه سریع المعامله و بلند مدت طبقه بندی می شوند. سود وزیان تحقق نیافته حاصل از ارزیابی سرمایه گذاریهای معاملاتی در پایان سال به حساب سود و زیان دوره منظور می گردد ، اما زیان تحقق نیافته حاصل از سرمایه گذاریهای بلند مدت هر ساله به حساب سود و زیان دوره منظور شده ولی سود تحقق نیافته به حساب صاحبان سهام منتقل می شود و به حساب سود وزیان سال مورد رسیدگی منظور نمی شود، این در حالی است مقررات مالیاتی زیان تحقق نیافته حاصل از ارزیابی سرمایه گذاریها در پایان سال را هزینه قابل قبول نمی داند و قبول زیان به عنوان هزینه قابل قبول و مشمول مالیات نبود سود به علت انتقال آن به حساب حقوق صاحبان سهام دور از منطق مالیاتی است.
استانداردهای حسابداری شرایطی را برای شناسایی درآمد در نظر دارند ، که بحث در مورد آن به کرات صورت گرفته ، ولی بر طبق منطق مالیاتی فروش یا درآمد به محض انجام معامله باید در دفاتر ثبت و در صورت عدم وصول وجه درآمد یا کالای فروش رفته برابر بند ۲۳ ماده ۱۴۸ جز هزینه های قابل قبول است.
بر طبق استاندارد حسابداری پیش آمدهای احتمالی باید در تاریخ ترازنامه مدنظر قرار گرفته و آثاری مالی آن برآورد و ذخیره در حسابها در نظر گرفته شود که در این باره در فصل هزینه های قابل قبول در مقررات مالیاتی پیش پینی صورت نگرفته است و قابل قبول نمی باشد.
موارد مندرج در بیانیه شماره ۹ استانداردهای حسابداری در خصوص موادی چون شناسایی در آمد معادل مخارج متحمله ای که زیان آن محتمل است ، شناسایی مخارج پیمان در دوره وقوع به عنوان هزینه و شناسایی زیان قابل پیش بینی پیمان در همان دوره ، مورد قبول مقررات مالیاتی نبوده و مالیات بر اساس سود تحقق یافته حاصل از عملیات سالانه و یا اعمال ضریب که در خصوص پیمانکاران خارجی مورد دوم صادق است به نرخ ۱۲ درصد

در خصوص معاوضه دارایی با دارایی در مورد املاک ، مالیات نقل و انتقال از طرف وصول می گردد و در خصوص معاوضه طرفی که منتفع شده نسبت به مازاد مشمول مالیات است.
در خصوص داراییهای نامشهود به دلیل عدم روئیت دارایی و با توجه به اینکه دارایی به صورت حق بوده و عمری برای آن نمی توان در نظر گرفت ، هزینه استهلاک برای آن پیش بینی نشده است.
اینکه در استانداردهای حسابداری سود وزیان حاصل از رویدادهای غیر مترقبه با ید جدا از سود وزیان عملیاتی و غیر مستمر نشاد داده شده و مالیات هر بخش نیر جداگانه محاسبه گردد ، اما این تفکیک در مقررات مالیاتی وجود ندارد.
زیان حاصل از تسعیر ارز به شرط اتخاد یک روش یکنواخت طی سالهای مختلف از طرف مودی به عنوان هزینه و طبعا سود ناشی از تسعیر بدهیها و داراییها نیز به عنوان درآمد و مشمول مالیات است ، بر طبق ماده ۱۳۶ قانون محاسبات عمومی سود وزیان حاصل از تسعیر دارائیها و بدهیهای ارزی شرکتهای دولتی باید در حساب ذخیره تسعیر بدهیها و داراییهی ارزی منظور شود.
از دیدگاه استاندارد حسابداری افزایش مبلغ دفتری داراییها در نتیجه تجدید ارزیابی باید تحت عنوان مازاد تجدید ارزیابی و به عنوان بخشی از حقوق صاحبان سهتم طبقه بندی شود و در صورت سود و زیان جامع انعکاس یابد و کاهش آن نیز به عنوان هزینه ثبت شود. اما براساس مقررات مالیاتی ، افزایش بهای دارایی ناشی از تجدید ارزیابی داراییها مشمول مالیات و برابر تبصره ۱۰ جدول استهلاک ماده ۱۵۱ قابل استهلاک نخواهد بود . کاهش ارزش داراییها ناشی از … در فصل هزینه های قابل قبول پیش بینی نشده است.
بر طبق مقررات مالیاتی هزینه های تاسیس و هزینه های زائد بر درآمد دوره قبل از بهره برداری از تاریخ بهره برداری به مدت ۱۰ سال به طور مساوی قابل استهلاک است در حالی که طبق استاندارد موسسه می تواند در همان سال اول بهره برداری کل هزینه تاسیس را به حساب سود وزیان منظور نماید.