گزارشات میان دوره ای حسابداری

اصطلاح گزارشگری میان دوره ای به دوره های گزارشگری کوتاهتر از دوره مالی سالانه ( معمولا سه ماهه ) اشاره دارد .
گزارش مالی میان دوره ای ، اطلاعات مفیدی در رابطه با توان کسب سود و ایجاد جریان های نقدی ، شرایط مالی و نقدینگی واحد تجاری برای سرمایه گذاران ، اعتبار دهندگان و سایر استفاده کنندگان فراهم می آورد .

گزارشگری مالی میان دوره ای به بهای از دست دادن خصوصیت کیفی قابلیت اتکا ، به موقع بودن اطلاعات را ترغیب می کند . علت از دست رفتن قابلیت اتکا آن است که معمولا این نوع گزارشگری ، مستلزم انجام برآوردهای بیشتری نسبت به گزارشگری سالانه است .

استاندارد حسابداری شماره ۲۲ ، به گزارشگری مالی میان دوره ای اختصاص دارد . در این استاندارد الزامات خاصی در رابطه با اینکه کدام واحدهای تجاری ملزم به انتشار گزارشگری مالی میان دوره ای هستند و همچنین زمان تهیه  این گزارشها تعیین نشده است .

معمولا مراجع قانونی ( از جمله سازمان بورس ) آن گروه از واحدهای تجاری که اوراق سهام یا مشارکت آن ها به عموم عرضه می شود را ملزم به تهیه و ارائه گزارش مالی میان دوره ای می کنند . استاندارد شماره ۲۲ برای کلیه واحدهای تجاری که به صورت اختیاری گزارش مالی میان دوره ای منتشر می کنند نیز کاربرد دارد .

محتوای گزارش مالی میان دوره ای

گزارش مالی میان دوره ای می تواند شامل مجموعه کامل صورت های مالی طبق استاندارد حسابداری شماره ۱ یعنی ترازنامه ، صورت سود و زیان ، صورت سود وزیان جامع ، صورت جریان وجوه نقد و یادداشت های توضیحی و یا حداقل شامل صورت های مالی فشرده یعنی ترازنامه ،صورت سود و زیان ، صورت سود وزیان جامع ، صورت جریان وجوه نقد و گزیده ای از یادداشت های توضیحی باشد .

برای تهیه اطلاعات به موقع ، صرفه جویی در هزینه تهیه اطلاعات و خودداری از ارائه اطلاعات تکراری ، ممکن است واحد تجاری به طور اجباری یا اختیاری اطلاعات کمتری در صورت های مالی میان دوره ای ارائه کند .

هدف اصلی گزارش مالی میان دوره ای ، به روز کردن اطلاعات آخرین مجموعه کامل صورت های مالی سالانه است . به همین دلیل ، درگزارش مالی میان دوره ای اساسا اطلاعات پیرامون فعالیت ها رویدادها و شرایط جدید ارائه می شود و اطلاعات گزارش قبلی تکرار نمی گردد .

صورت های مالی میان دوره ای ، کدام فاصله زمانی را پوشش می دهد ؟

دو نگرش در این مورد که صورت های مالی میان دوره ای باید کدام فاصله زمانی را پوشش دهند ، وجود دارد . طبق نگرش اول ، صورت های مالی میان دوره ای فقط آغاز تا پایان میان دوره مورد گزارش را پوشش می دهد ؛ مثلا ، صورت سود و زیان میان دوره ای که به صورت سه ماهه تهیه می شود ، در نوبت اول ، ابتدای فروردین تا پایان خرداد و در نوبت دوم ، ابتدای تیر تا پایان شهریور را پوشش خواهد داد .

اما در نگرش دوم ، صورت سود و زیان میان دوره ای که به صورت سه ماهه تهیه می شود ، در نوبت اول ، ابتدای فروردین تا پایان خرداد ودر نوبت دوم ، ابتدای فروردین تا پایان شهریور را پوشش می دهد .

طبق نگرش اول ،فاصله و پوشش زمانی صورت های مالی میان دوره ای ، سه ماهه است و به این ترتیب امکان مقایسه عملکرد سه ماهه وجود دارد .

اما در نگرش دوم ، فاصله زمانی صورت های مالی میان دوره ای ، سه ماهه اما پوشش زمانی آن از ابتدای سال تا پایان میان دوره سه ماهه مورد نظر است .به این ترتیب امکان مقایسه صورت سود و زیان نوبت اول و دوم ( به طور مستقیم از طریق صورت های مالی ) وجود ندارد .