جزئیات از کارافتادگی در قانون تامین اجتماعی

بر اساس قانون تأمین اجتماعی، هر نوع بیماری منجر به کاهش قدرت کار در حد ازکارافتادگی نمی شود، بلکه این کاهش باید پایدار باشد. زیرا تأیید کاهش توانایی در کمیسیون های پزشکی پس از خاتمه درمان و غیرقابل علاج تشخیص داده شدن بیماری و به ثمر نرسیدن خدمات توانبخشی، انجام می شود.

به گزارش اداره کل روابط عمومی سازمان تامین اجتماعی، براساس ماده ٧٠ قانون تأمین اجتماعی، بیمه شدگانی که طبق نظر پزشک معالج غیرعلاج تشخیص داده می شوند، پس از انجام خدمات توانبخشی و اعلام نتیجه

توانبخشی یا اشتغال، چنانچه طبق نظر کمیسیون های پزشکی موضوع ماده ٩١ این قانون توانایی خود را کلاً یا بعضاً از دست داده باشند، به ٣ حالت تقسیم می شوند.

براین اساس، هرگاه درجه کاهش قدرت کار بیمه شده ۶۶ درصد و بیشتر باشد، به نحوی که نتواند با اشتغال به کار سابق یا کار دیگری بیش از یک سوم از درآمد قبلی خود را به دست آورد، ازکارافتاده کلی و چنانچه

میزان کاهش قدرت کار بیمه شده، بین ٣٣ درصد تا ۶۶ درصد و به علت حادثه ناشی از کار باشد، به نحوی که با اشتغال به کار سابق یا کار دیگر، فقط قسمتی از درآمد خود را به دست آورد، ازکارافتاده جزیی شناخته

می شود.
همچنین اگر درجه کاهش قدرت کار بیمه شده بین ١٠ تا ٣٣ درصد بوده و موجب آن حادثه ناشی از کار باشد، مستحق دریافت غرامت نقص مقطوع می شود.

گفتنی است، بیمه شده ای که در اثر حادثه ناشی از کار، از کارافتاده کلی شناخته شود، بدون درنظر گرفتن مدت پرداخت حق بیمه استحقاق دریافت مستمری ازکارافتادگی کلی ناشی از کار را خواهد داشت.