۱-ماده ۳۴ قانون کار :
کلیه دریافتهای قانونی که کارگر به اعتبار قرارداد کار اعم از مزد یا حقوق کمک عائله مندی، هزینه های مسکن، خوابار، ایاب وذهاب، مزایای غیرنقدی، پاداش افزایش تولید، سود سالانه و نظایر آنها دریافت می نماید را حق السعی می نامند.
۲-ماده ۳۵ قانون کار :
مزد عبارت است از وجوه نقدی یا غیرنقدی و یا مجموع آنها که در مقابل انجام کار به کارگر پرداخت می شود.
تبصره ۱
چنانچه مزد با ساعات انجام کار مرتبط باشد، “مزد ساعتی” و در صورتیکه بر اساس میزان انجام کار و یا محصول تولید شده باشد، “کارمزد” و چنانچه بر اساس محصول تولید شده و یا میزان انجام کار در زمان معین باشد، “کارمزد ساعتی” نامیده می شود.
تبصره ۲
ضوابط و مزایای مربوط به مزد ساعتی، کارمزد ساعتی و کارمزد و مشاغل قابل شمول موضوع این ماده که با پیشنهاد شورایعالی کار به تصویب وزیر کار و امور اجتماعی خواهد رسید، تعیین می گردد حداکثر ساعات کار موضوع ماده فوق نباید از حداکثر ساعت قانونی کار تجاوز نماید.
۳-ماده ۳۶ قانون کار :
مزد ثابت، عبارست است از مجموع مزد شغل و مزایای ثابت پرداختی به تبع شغل.
