هزینه های تاسیس

?برای تاسیس یك واحد تجاری فعالیتهای خاصی انجام میشود. این فعالیتها مـستلزم صـرف مخارجی است كه در ابتدا توسط مؤسسین پرداخت میشود. ایـن مخـارج شـامل مخـارج حقوقی برای تهیه اساسنامه و شركت نامه، حق مشاوره، حـق الزحمـه حـسابداری، مالیـات، مخارج ثبت و سایر مخارج مربوط به تأسیس است. پرداخت این مخارج بـا هـدف كـسب منافع آتی در طول عمر واحد تجاری صورت میگیرد، لیكن به خودی خود منافع اقتـصادی آتی ندارد. در واقع این مخارج منجر به جریان ورودی وجوه نقد یا كاهش جریان خروجـی وجوه نقد نمیشود و بنابراین در تعریف داراییها قرار نمیگیرد. اگرچه در عمل شركتها ایـن مخارج را مطابق با قوانین مالیاتی یا دوره های اختیاری به حساب هزینـه منظـور مـیكننـد، لیكن براساس الزامات استاندارد، در زمان تحمل به عنوان هزینه دوره منظور میشود.

?مخارج واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره بـرداری را مـیتـوان بـه سـه گـروه زیـر طبقه بندی كرد:
?الف. مخارجی كه به منظـور تحـصیل داراییهـای ثابـت مـشهود، داراییهـای نامـشهود و موجودی مواد و كالا تحمل میگردد. این مخارج بـا رعایـت معیارهـای شـناخت منــدرج در اســتانداردهای حــسابداری شــماره 13 ،11 ، 8 و 17 در دوره وقــوع به عنوان دارایی شناسایی میشود. مخارج مزبور، حسب مورد، در بر گیرنده مخارج سربار اداری و عمومی است كه بتوان آن را به طور مشخص با تحصیل دارایی یـا رساندن آن به وضعیت قابل بهره برداری ارتباط داد و لذا این گونه هزینه ها براسـاس مبانی منطقی بین داراییهای مربوط تسهیم میشود. علاوه بر ایـن، مـواردی از قبیـل پیش پرداخت بیمه یا حقوق و دستمزد، در صورت انطبـاق بـا معیارهـای شـناخت دارایی در مفاهیم نظری گزارشگری مالی، به عنوان دارایی شناسایی میشود.

?ب . مخارجی كه هر چند ممكن است به جریان منافع اقتصادی آتی كمك كند، اما به عنوان یك دارایی جداگانه قابل تشخیص نیست و لذا حائز معیارهای شناخت به عنوان دارایی نمیباشد. این گونه مخارج در دوره وقوع به عنوان هزینه شناسایی میشود.

?ج . مخارجی كه هیچ گونه منافع اقتصادی آتی ندارد و لذا در دوره وقـوع بـه عنـوان هزینـه شناسایی میشود. مخارج دوران توقف غیـر عـادی در فعالیتهـای قبـل از بهـره بـرداری، خسارات وارده به داراییها، مخارج دوباره كاری و مخارج نیروی كار مازاد، نمونه هـایی از این گونه مخارج است.

☑️مخارجی كه در دوران قبل از بهره برداری واقع میشود، تنها در صورت انطباق با مصادیق بند (الف)، قابل انتساب به داراییهای مربوط است. بـدین ترتیـب احتـساب هـر گونـه مخارجی تحت سرفصل “مخارج قبل از بهره برداری” به عنوان یـك دارایی جداگانـه در صورتهای مالی، با توجه به اینكه سرفصل یاد شده فاقـد معیارهـای شـناخت بـه عنـوان یك دارایی جداگانه است، صحیح نیست.