هزینه های تاسیس و مخارج قبل از بهره برداری

?برای تاسيس يك واحد تجاری فعاليتهای خاصی انجام ميشود. اين فعاليتها مـستلزم صـرف مخارجی است كه در ابتدا توسط مؤسسين پرداخت ميشود. ايـن مخـارج شـامل مخـارج حقوقی برای تهيه اساسنامه و شركت نامه، حق مشاوره، حـق الزحمـه حـسابداری، ماليـات، مخارج ثبت و ساير مخارج مربوط به تأسيس است. پرداخت اين مخارج بـا هـدف كـسب منافع آتی در طول عمر واحد تجاری صورت ميگيرد، ليكن به خودی خود منافع اقتـصادی آتی ندارد. در واقع اين مخارج منجر به جريان ورودی وجوه نقد يا كاهش جريان خروجـی وجوه نقد نميشود و بنابراين در تعريف داراييها قرار نميگيرد. اگرچه در عمل شركتها ايـن مخارج را مطابق با قوانين مالياتی يا دوره های اختياری به حساب هزينـه منظـور مـيكننـد، ليكن براساس الزامات استاندارد، در زمان تحمل به عنوان هزينه دوره منظور ميشود.

?مخارج واحدهای تجاری در مرحله قبل از بهره بـرداری را مـيتـوان بـه سـه گـروه زيـر طبقه بندی كرد:
?الف. مخارجی كه به منظـور تحـصيل داراييهـای ثابـت مـشهود، داراييهـای نامـشهود و موجودی مواد و كالا تحمل ميگردد. اين مخارج بـا رعايـت معيارهـای شـناخت منــدرج در اســتانداردهای حــسابداری شــماره ۱۳ ،۱۱ ، ۸ و ۱۷ در دوره وقــوع به عنوان دارايی شناسایی ميشود. مخارج مزبور، حسب مورد، در بر گيرنده مخارج سربار اداری و عمومی است كه بتوان آن را به طور مشخص با تحصيل دارایی يـا رساندن آن به وضعيت قابل بهره برداری ارتباط داد و لذا اين گونه هزينه ها براسـاس مبانی منطقی بين داراييهای مربوط تسهيم ميشود. علاوه بر ايـن، مـواردی از قبيـل پيش پرداخت بيمه يا حقوق و دستمزد، در صورت انطبـاق بـا معيارهـای شـناخت دارایی در مفاهيم نظری گزارشگری مالی، به عنوان دارایی شناسایی ميشود.

?ب . مخارجی كه هر چند ممكن است به جريان منافع اقتصادی آتی كمك كند، اما به عنوان يك دارایی جداگانه قابل تشخيص نيست و لذا حائز معيارهای شناخت به عنوان دارایی نميباشد. اين گونه مخارج در دوره وقوع به عنوان هزينه شناسایی ميشود.

?ج . مخارجی كه هيچ گونه منافع اقتصادی آتی ندارد و لذا در دوره وقـوع بـه عنـوان هزينـه شناسایی ميشود. مخارج دوران توقف غيـر عـادی در فعاليتهـای قبـل از بهـره بـرداری، خسارات وارده به داراييها، مخارج دوباره كاری و مخارج نيروی كار مازاد، نمونه هـایی از اين گونه مخارج است.

☑️مخارجی كه در دوران قبل از بهره برداری واقع ميشود، تنها در صورت انطباق با مصاديق بند (الف)، قابل انتساب به داراييهای مربوط است. بـدين ترتيـب احتـساب هـر گونـه مخارجی تحت سرفصل “مخارج قبل از بهره برداری” به عنوان يـك دارایی جداگانـه در صورتهای مالی، با توجه به اينكه سرفصل ياد شده فاقـد معيارهـای شـناخت بـه عنـوان يك دارایی جداگانه است، صحيح نيست.